jak jest każdy wie

ale, ze aż tak do dupy to nawet ja, pesymistka, się nie spodziewałam.
ilość wyrzucanych, porzucanych, zostawianych, zaniedbywanych, głodzonych zwierząt rośnie w zastraszającym tempie. szarpię się sama ze sobą bo nie wiem co robić jak ogarnąć ten ogrom czterołapnego nieszczęścia. staram się, dokarmiam te mordy które znam ale jest tak wiele tych które nie wiedzą gdzie szukać a są na tyle nieufne, że nie pójdą za mną tylko konają gdzieś w krzakach z zimna, głodu czy kopniaków nibyludzi. tyle nieszczęścia a ja nie mam nawet komu o tym powiedzieć bo ... jestem odmieńcem który nie wiadomo dlaczego karmi niczyje zwierzęta. czy przy takiej skali ludzkiego zwyrodnienia to co robię ma jakiś sens. czy to że wysterylizuję dwie bezdomne kotki ma jakieś znaczenie. jak sobie z tym radzić.